Een onverwachte openbaring
Miranda zag haar eigen gezicht in de weerspiegeling van de spiegel, zoals eerder, verwrongen door woede en hebzucht. Deze keer werd er echter een onverwacht element aan het tafereel toegevoegd. Naast haar spiegelbeeld doemde een ander individu op, verborgen in de schaduwen van de kamer achter haar. De figuur kwam langzaam uit de duisternis tevoorschijn en liep naar haar toe. Terwijl ze naar het verontrustende schouwspel in de spiegel voor haar keek, bonkte Miranda’s hart en bereidde ze zich voor op het onbekende.
Het onbekende onder ogen zien
Miranda deinsde terug, want door haar eerdere fixatie op de kledingkast en de verwachte erfenis had ze de verontrustende geluiden die ze eerder in huis had gehoord over het hoofd gezien. Nu stond de bron van die geluiden echter recht voor haar neus. “Wie ben je? Wat wil je?” vroeg Miranda, haar stem trillend van angst en trots terwijl ze de schimmige figuur die in de hoek van de kelder op de loer lag tegemoet trad. Terwijl haar woorden weerklonken in de schemerige ruimte, zette ze zich schrap voor de onthulling die op het punt stond te gebeuren, zich niet bewust van de schok die haar te wachten stond.